جراحي موفق بيني

 بنابراين تلفيقي از حداکثر دانش، هنر و تجربه جراح به همراه آگاهي لازم بيماران در بالا بردن احتمال موفقيت اين جراحي‌ها موثر است.

موفقيت در جراحي زيبايي بيني را بايد اين‌طور تعريف کنيم که اگر پس از عمل جراحي پلاستيک بيني در زيبايي چهره اثر مثبتي ايجاد شده باشد، حتي اگر اين اثر به ميزان 1 درصد زيبايي چهره فرد را افزوده باشد و در کنارش سلامت راه تنفسي بيني حفظ شده باشد، اين عمل جراحي را مي‌توان عملي موفق تلقي کرد. در مقابل، اگر عمل جراحي، چهره‌اي بسيار زيبا ولي با مشکلات تنفسي در بيني ايجاد کند، اين جراحي کاملا ناموفق است. به عقيده من، 6 معيار براي ارزيابي ميزان موفقيت جراحي زيبايي بيني قابل ذکر است:

1 تقويت بيني به‌جاي كاهش بافت‌هاي آن: در اين جراحي به جاي کم کردن و کاهش بافت‌هاي پشت بيني، با تقويت و افزايش حمايت پايه بيني در ناحيه نوک بيني، قوز بيني اصلاح شده است. در روش‌هاي قديمي، جراحي بيني بيشتر متکي بر برداشتن و خارج‌کردن بافت بيني بود و بيني تقريبا هميشه کوچک مي‌شد. اشکال اين روش‌ها سال‌هاي بعد خود را نشان داد و به همين دليل هم چند دهه طول کشيد تا با شناخته‌تر شدن عوارض آنها کم‌کم کنار گذاشته شوند. در اين روش‌ها در درازمدت بافت‌ها دچار فروافتادگي مي‌شدند چون حمايت اسکلتي بيني کم مي‌شد و بيني در سنين بالا حالتي چروکيده و افتاده پيدا مي‌کرد واغلب بيماران مشکلات تنفسي هم پيدا مي‌کردند. امروزه در روش‌هاي نويني که به روش‌هاي تقويتي بيني معروف‌اند، نه تنها سعي مي‌کنيم تاحد امکان چيزي از بيني برنداريم؛ بلکه گاهي در بسياري از موارد از بافت‌هاي خود بيني به بيني چيزي هم اضافه مي‌کنيم و پيوند مي‌زنيم. يعني اگر بخشي از بيني، بافت اضافه دارد، آن بافت اضافه را برمي‌داريم و در قسمتي از بيني که کمبود بافت وجود دارد، پيوند مي‌زنيم. در اين روش‌ها ما بافت را تغيير شکل مي‌دهيم؛ نه اينکه آنها را خارج کنيم. در اين روش‌ها اسکلت بيني بازسازي شده و بافت‌هاي نرم و دچار ضعف تقويت مي‌شوند. بنابراين در درازمدت بيني کمتر دچار افتادگي مي‌شود. حتي در بعضي بيني‌ها که به بيني گوشتي معروف‌اند، استفاده از روش‌هاي تقويت اسكلت بيني براي افزايش حمايت بافت‌هاي نرم بيني ضرورت دارد. جراحي اين نوع بيني‌ها با استفاده از روش‌هاي جديد با نتايج مطلوب همراه است. در روش‌هاي جديد به جاي آنکه بافت گوشتي بيني برداشته شود، سعي مي‌شود اسکلت نوک بيني با افزودن بافت‌هاي پيوندي تقويت شود تا فرم مطلوب نوک بيني ايجاد شود. يکي از شايع‌ترين موارد مراجعه بيماران مربوط به قوز بيني است که بيمار از وجود آن ناراحت است؛ در حالي که پس از آناليز صورت در بسياري از دختران و پسران ايراني معلوم مي‌شود که چون ساپورت (حمايت)نوک بيني کم است، نوک دچار افتادگي شده و قسمت اعظم قوز در واقع يک قوز کاذب است که به علت ضعف حمايت اسکلتي بيني خود را نشان مي‌داده است. در واقع، علت قوز بيني در خيلي از افراد، بلندي پشت بيني نيست؛ بلکه ضعف جلوآمدگي نوک بيني است که در ايراني‌ها و کشورهاي خاورميانه بسيار شايع است. در اين حالت بايد قسمت پاييني بيني جلو بيايد يعني بايد به بيني چيزي هم اضافه کنيم تا صورت به مراتب زيباتر شود. در روش‌هاي قديمي بدون تقويت نوک بيني قوز بيني را برمي‌داشتند و چهره حتي زشت‌تر مي‌شد چون زاويه بين بيني و صورت خيلي کم مي‌شد (يعني از 36 درجه که زاويه ايده‌آل است خيلي کمتر مي‌شد.)

2 عروسكي نكردن بيني: زيبا‌ترين حالت پشت بيني حالتي است که اصطلاحا پشت بيني قوي ناميده مي‌شود. امروزه بيشتر متقاضيان جراحي پلاستيک بيني خواهان تغييرات طبيعي در بيني هستند. اصطلاحاتي مانند بيني عروسکي يا بيني سرسره‌اي سال‌ها بين مردم به‌عنوان اصطلاحي براي توصيف بعضي از بيني‌هاي عمل شده به کار مي‌رفت. اين بيني‌ها از بعضي الگوهاي دهه 1960 اقتباس شده‌اند، در حالي‌ که در جامعه با فرهنگ بالاتر امروزي نوعي بيني تصنعي و زشت تلقي مي‌شوند. از نظر زيبايي‌شناختي قوس‌دار شدن بيني اصلا زيبا نيست. هيچ کتابي در جراحي پلاستيک پيدا نمي‌کنيد که به‌عنوان يک بيني زيبا يک بيني قوس‌دار يا سرسره‌اي کشيده باشد. يک پشت بيني قوي بايد صاف يا حتي گاهي کمي پُري داشته باشد که اين پر بودن پشت بيني خيلي از افراد را زيباتر مي‌کند. در مردها اين پر بودن بايد از خانم‌ها بيشتر هم باشد.

3 قوي كردن پشت بيني: در عمل‌هاي جديد برخلاف روش‌هاي قديمي، به هيچ وجه اتصالات غضروف‌هاي بيني در نواحي مختلف قطع نشده و براي کاهش پهناي نوک بيني با روش‌هاي مخصوصي تغيير حالت نوک بيني به صورت طبيعي بدون برداشتن غضروف‌ها انجام شده است. بنابراين نوک بيني حالت طبيعي داشته و پهناي طبيعي آن آنچنان نمود مي‌کند که گويي هيچ جراحي روي نوک بيني انجام نشده است. در صورتي که نوک بيني بيش از حد باريک شده باشد، علاوه بر اينکه ظاهر زشت و مصنوعي به بيني مي‌دهد، با فرو رفتگي‌هاي شديدي که در اطراف آن ايجاد مي‌شود، مسير تنفسي دچار تنگي مي‌شود. پايين آوردن پشت بيني تاحدي انجام شده که اتصالات پشت بيني ضعيف نشود. اين امر علاوه بر يکدست کردن پهناي پشت بيني در قسمت‌هاي بالا و پايين، با حفظ حمايت راه هوايي، سلامت طولاني‌مدت آن را تحکيم مي‌کند.

4 تقويت ساختار بيني: براي رفع افتادگي بيني طبيعي از روش‌هاي تقويتي استفاده شده است تا علاوه بر دوام طولاني‌مدت ظاهر طبيعي بيني حفظ شود. در روش‌هاي نوين جراحي، اين کار با افزودن پيوند‌هاي ستوني متعدد غضروفي در پايه بيني انجام مي‌گيرد. در اين صورت، ظاهر جوان‌تر بيني با طبيعي بودن آن هماهنگ مي‌شود. در صورتي که در روش‌هاي قديمي بالا بردن نوک بيني مستلزم برداشت بيش از حد بافت‌هاي بيني است و در بسياري از موارد، اين پديده با عواقب نامطلوب تنفسي همراهي دارد. در اين بيماران، پره‌هاي بيني، هنگام دم روي هم مي‌افتند و مانع تنفس راحت حين خواب مي‌شوند.

5 استفاده نكردن از تامپون بيني: به حداقل رساندن برش‌ها و زخم‌ها يک اصل مهم در جراحي بيني است و امروزه در اکثر جراحي‌هاي بيني سعي مي‌شود از تامپون بيني استفاده نشود تا ناراحتي و درد پس از عمل به حداقل برسد. کم کردن ضربه‌ها و برش‌هاي بافتي و استخواني حين عمل، باعث به حداقل رسيدن خون‌مردگي‌ها و تورم بافتي مي‌شود. بنابراين بيمار بعد از يک هفته مي‌تواند سرکار يا کلاس دانشگاه حاضر شود.

6 كوچك نكردن سوراخ‌هاي بيني: در اين جراحي‌ها سوراخ‌هاي بيني به هيچ وجه دست نخورده است. اين کار به 4 دليل بسيار غيرمنطقي است؛ اول آنکه در اغلب موارد دست خوردن سوارخ‌هاي بيني کاملا مشخص مي‌شود و معلوم است که فرد جراحي شده ‌است، چون چين کنار پره بيني از بين مي‌رود و بازسازي اين چين و فرورفتگي طبيعي تقريبا غيرممکن است. نکته دوم اشکالات تنفسي است که به دليل کم شدن قطر مجراي تنفسي اتفاق مي‌افتد و بسياري از اين افراد پس از سال‌هاي طولاني با مشکلات شديد تنفسي دست و پنجه نرم مي‌کنند. سوم آنکه پهناي قاعده بيني در ناحيه پره‌ها موجب متعادل‌ترشدن پهناي نوک بيني پس از عمل مي‌شود و طبق اصول زيبايي تناسب 50 درصدي پهناي نوک، پهناي پره‌هاي بيني را بهتر تامين مي‌کند. چهارم آنکه کوچک‌کردن سوراخ‌هاي بيني تقريبا غيرقابل‌برگشت به حالت طبيعي است و اصلاح نسبي آن از مشکل‌ترين روش‌ها در جراحي پلاستيک بيني است.