تاریخچه سیستم عامل iOS

تاریخچه سیستم عامل iOS

تاریخچه سیستم عامل ios سیستم عامل بسیار معروف اپل در این مقاله بررسی شده

در اجرایی که همگان آن را بهترین اجرای روی صحنه تمام عمر استیو جابز می دانند، مدیر عامل وقت اپل آیفون را در ۹ ژانویه ۲۰۰۷ به دنیا معرفی کرد. در ۵ سالی که از پی آن آمد، آیفون، آیپد، و آیپاد تاچ تقریبا به معنای واقعی کلمه کل دنیای رایانش همراه (mobile computing) را دگرگون کردند.
 
دنیای خلق شده با چنان سرعتی پیش می رود که همینک iOS تبدیل به یکی از سیستم عامل های کهن آن شده. این به معنای کم توانی یا پایین بودن امکانات آن نیست. iOS در این سال ها به طور دائمی و پایدار توسعه یافته، و اپل آن را به یکی از غنی ترین پلتفرم ها با پشتیبانی عالی تبدیل کرده.
 
iOS 6 که اکنون دستگاه های موبایل اپل را اداره می کند، یک سیستم عامل قابل فهم برای گروندگان جدید به تلفن های هوشمند است، همچنین پلتفرمی قدرتمند برای توسعه دهندگان اپلیکیشن، و تجربه ای تقریبا یکپارچه در دستگاه های مختلف. در اصل، شاید جالب توجه ترین ویژگی iOS این باشد که نسخه امروزی آن با نسخه سال ۲۰۰۷ شباهت های بسیاری دارند، با این حال تعداد و کیفیت ویژگی هایی که اپل به آن اضافه کرده نیز چشم گیر است.
 
iOS به دور از «رخداد شوم انباشت امکانات» که معمولا به مرور سیستم عامل ها را از درون می خورد، توانسته سرزنده و از درون پایدار باقی بماند و iOS 7 که فردا ۲۷ شهریور (۱۸ سپتامبر) برای دستگاه های اپل ارائه می شود، داستان تکامل را برگی دیگر زده.
 
iOS چطور از سیستم عاملی فاقد اپلیکیشن های ثانوی، چندوظیفگی، یا حتی پشتیبانی از کپی/پیست به جایی رسید که امروز می بینیم؟ در ادامه مطلب با نارنجی همراه شوید تا تاریخچه ای بی نظیر از iOS را برای تان تعریف کنیم.
 
iOS در اصل با نام دیگری زندگی اش را آغاز کرد: OS X
در جریان معرفی آیفون به سال ۲۰۰۷، اپل اشاره کرد که دستگاه هسته یونیکس مشابه با Mac OS X دارد و بسیاری از ابزارهای مشابه در ساخت آن استفاده شده. با وجود شباهت این دو، مشخص بود که به اندازه کافی از هم فاصله دارند تا سیستم عامل موبایل اپل نام مختص خودش را بگیرد.
 
توجه. وقتی آیفون معرفی شد نام سیستم عامل iPhone OS بود و برای ۴ سال این نام را حفظ کرد تا سال ۲۰۱۰ که iOS 4 معرفی شد. اما در این مقاله برای اینکه از تکرار عبارت iPhone OS اجتناب کنیم، کل نسخه ها را iOS می نامیم. امیدواریم تاریخ نویسان بر ما ببخشند!
 
iOS 1: آیفون متولد می شود
 
شاید تصورش الآن سخت باشد، ولی در زمان معرفی اولین آیفون، از منظر رقابت، با سیستم عاملی روبرو بودیم که در مقایسه تن به تن (یعنی ویژگی-به-ویژگی) از رقبا کم می آورد. ویندوز موبایل، پالم او اس، سیمبیان، و حتی بلکبری همه در سال ۲۰۰۷ جا افتاده بودند، آن هم با ویژگی ها و امکانات متعدد و گسترده.
 
در قیاس با آنها، آیفون از 3G پشتیبانی نمی کرد و چندوظیفگی هم نداشت، اپلیکیشن های ثانوی به آن راه نداشتند، حتی نمی توانستید متن را کپی و پیست کنید، امکان ضمیمه کردن فایل به ایمیل ها هم نبود، MMS را که حرفش را هم نزنید، پشتیبانی از دریافت و ارسال ایمیل با سیستم مایکروسافت اکسچنج نیز معنا نداشت، صفحه خانگی قابل شخصی سازی نبود، تترینگ پشتیبانی نمی شد، فایل های سیستمی از دید کاربران پنهان بود، ویرایش فایل های آفیس میسر نبود، شماره گیر صوتی وجود نداشت، و تقریبا سیستم عامل به طور کامل بر روی توسعه دهندگان و هکرها بسته بود.
 
با این حال فقدان تمام این ویژگی ها به سختی به چشم می آمد و همه هم این را فهمیده بودند. اپل به جای رقابت بر روی مشخصات، لیزرش را روی این انداخته بود که هسته مرکزی تجربه کاربری را از ابتدا درست بسازد. iOS بر روی سرعت متمرکز بود، و سازگاری بین اپلیکیشن ها، و ارائه چند ویژگی که بسیار بسیار از هر آنچه در سال ۲۰۰۷ رقبا ارائه می کردند، باشد.
 
با وجود اینکه در کنار کمبودها، نوآوری های زیادی در iOS 1 وجود داشت ولی در اینجا می توان ادعا کرد که ۳ تا از آنها، صنعت موبایل را با انقلاب مواجه کردند.
 
 
هسته اصلی رابط بصری iOS.  تا از راه رسیدن آی او اس، تلفن های هوشمند یا صفحه لمسی نداشتند یا از صفحات لمسی مقاومتی و قلم استایلوس بهره می بردند. آیفون این وضعیت را به استفاده از صفحه لمسی خازنی تغییر داد، ولی مهمتر اینکه آن قابلیت سخت افزاری جدید را به عقد یک مدل تعاملی نوین نیز در آورد که همزمان ساده تر و قوی تر از سیستم های پیش از خود بود.
 
اپل تقریبا قابلیت هایی نظیر زوم دو انگشتی و اسکرول صفحه را در حد کمال پیاده سازی کرد تا اپلیکیشن ها حسی طبیعی و عکس العملی آنی داشته باشند. سرعت، صراحت و سرراستی، از نسخه اول آی او اس تا الآن همراه این سیستم عامل هستند.
 
مرورگر موبایل سافاری.  جسچرهای جدید لمسی در محیط مرورگر موبایل سافاری خودنمایی کردند. درست همان طور که جابز روی صحنه اشاره کرد، سافاری سال ها از رقبای خود جلوتر بود. بله، از ابتدا پشتیبانی فلش را نداشت ولی اولین مرورگر موبایل شد که تجربه ای نزدیک به مرورگرهای دسکتاپ را رقم می زد. جایی که سایر مرورگرها در می ماندند یا خیلی ساده تر، حس و حال صفحات وب را خراب می کردند، سافاری موبایل، صفحات را به طور کامل نمایش می داد و با ژست های سرراست برای زوم و اسکرول، رقبا را دفن می کرد.
 
 
آیپاد با صفحه عریض.  اپل از اکوسیستم آیتونز و آیپاد که آن زمان نیز گسترده بودند، استفاده کرد تا سیستم عامل موبایل خود را غنی کند و البته که با این حرکت، اکوسیستم مرزهای قبلی را شکست و مجموعه ای عظیم از اپلیکیشن، موسیقی، فیلم و کتاب را طی چند سال در بر گرفت. برای خیلی ها، شاید گوش کردن به موسیقی دیگر بین ۵ اولویت اصلی خرید تلفن هوشمند نباشد ولی در آن زمان، امکانات آیپاد که در iOS 1 گنجانیده شد، برگ برنده ای مهم بود که به سادگی مردم را هیجان زده و مشتاق می کرد. 
 
 
گوگل مپس  به طور شوک آوری بر روی آیفون بهتر از هر پلتفرم دیگری بود. اپل به طور کامل آن را با پینچ-تو-زوم سازگار کرده بود تا حسی روان و سریع داشته باشد، ولی مهمتر اینکه موقع استفاده، حتی از دسکتاپ هم طبیعی تر بود. چون گاهی درست وسط مکان فیزیکی که نقشه نشان می داد، بودید. 
 
 
صندوق پیام صوتی  ویژگی دیگری بود که به راحتی پرش به هر پیام بدون نیاز به گوش کردن به پیام های قبلی را میسر می کرد. در ضمن نشان داد که در رابطه دوجانبه اپل و اوپراتورها، این کوپرتینو است که تجربه کاربران را رقم می زند، نه ارائه کنندگان خدمات. این باعث شد در آینده آیفون تبدیل به زباله دانی اپلیکیشن های اضافه نشود.
 
سینک با آیتونز  یکی دیگر از ویژگی هایی است که امروزه درک اهمیت آن در ۶ سال قبل، سخت است. هر کسی که با HotSync شرکت پالم یا ActiveSync مایکروسافت درگیر بوده، می تواند بگوید که سینک بودن موبایل با دسکتاپ چقدر مهم است و در آن سال ها آیتونز بستری شد برای اپل تا توانایی خود در زمینه گرفتن ویژگی های پیچیده محصولات سایر شرکت ها و تبدیل شان به امکاناتی ساده و کاربردی را نشان دهد. چه قرص های سردردی که با این کار دیگر فروش نرفتند.
 
صفحه کلید نرم افزاری  در iOS 1 شاید اولین کیبورد لمسی بود که واقعا می شد راحت با آن کار کرد. بله سیستم هایی مثل Graffiti در پالم او اس و افزونه های ثانوی مانند FitalyStamp، ورود متن با قلم استایلوس را میسر می کردند ولی برتری آی او اس در نمایش به موقع صفحه کلید در محل مورد نیاز و ارائه سطح بیشتری از نمایشگر در زمان لازم برای مطالعه راحت تر، گامی رو به جلو بود که در آینده همه تلفن های هوشمند آن را به آغوش کشیدند.
 
توضیحات کافی را درباره دستاوردهای آی او اس ۱ دادیم ولی نباید از حق گذشت که نکات منفی هم کم نبود. عدم امکان نصب اپلیکیشن های ثانوی از مهمترین شان بود. اپل سعی کرد با ارائه اپلیکیشن های وب آن را رفع کند ولی در سال ۲۰۰۷ اپلیکیشن های HTML آماده چنین وظیفه سنگینی برای پلتفرم نبودند. شاید برخی از شما بگویید که خطاب کردن آیفون (اول) با صفت تلفن هوشمند اساسا کار درستی نیست زیرا پلتفرمی برای توسعه در اختیار نمی گذاشت.
 
در ضمن، آی او اس ۱ تنها یک نوع چندوظیفگی را ارائه می کرد که آن پخش موسیقی در پس زمینه بود. البته چندوظیفگی آن روزها بر روی پلتفرم های هوشمند دیگر هم تجربه خوشایندی رقم نمی زند ولی به هر حال فقدان آن در آی او اس ۱ حس می شد.
 
آی او اس ۱ همچنین نمونه ای جدید از رایانش را به معرض نمایش گذاشت که در دنیای تلفن های هوشمند سنت شکنی بود: «مخفی کردن فایل های سیستمی از کاربر.» این تصمیم اپل که هنوز هم درباره آن بحث های داغی می شود، در خدمت ساده سازی دستگاه و یوزر-فرندلی شدن آن بود. با این حال می توان گفت که باید دسترسی به برخی سطوح آزاد گذاشته می شد (عدم امکان ارسال ضمیمه همراه با جواب ایمیل به ذهن می آید.) دیگر محدودیت ها، مانند عدم امکان تغییر زنگ دستگاه، آن هم وقتی ارزان ترین دستگاه ها آن را داشتند، دیوانه وار بود.
 
دست آخر می رسیم به صفحه خانگی ای او اس ۱ که مثل تخته شیرجه بود. دکمه هوم را فشار می دادید و همیشه به خانه بر می گشتید، فرقی هم نداشت قبلش در کجای سیستم عامل بودید. در خانه با ردیف هایی از آیکون ها در قالب مربع های گوشه گرد مواجه می شدید. حتی الآن هم جایی برای پشتیبانی از ویجت ها یا ارائه اطلاعات به صورت محدود، در صفحه خانگی در نظر گرفته نشده. اما آن زمان، رقبایی مثل ویندوز موبایل و سیمبیان آن را داشتند.
 
در یک مقایسه ویژگی-به-ویژگی، ویندوز موبایل به راحتی در تمام بخش ها آی او اس ۱ را شکست می داد ولی وقتی بحث به مفید بودن در دنیای واقعی می رسید، اصلا مسابقه ای راه نمی افتاد و برد با اپل بود. آیا نیازی هست اشاره کنیم که در یک ماراتون طولانی، کدام به پیروزی رسیدند؟
 
به روزرسانی‌های iOS 1
 
 
 
iOS 2: آغوشی باز برای اپلیکیشن ها
 
لحظه مهم بعدی در تاریخچه iOS در جولای ۲۰۰۸ رقم خورد، وقتی که اپل بالاخره اپ استور را رونمایی کرد. اپلیکیشن های ثانوی آن زمان برای تلفن های هوشمند، بسیار از واژه «نوین» فاصله داشتند ولی اپل با زیرساخت مناسب برای توسعه، جستجو و نصب آنها، کاری کرد حسی کاملا جدید داشته باشند.
 
 
اپ استور  همزمان بر روی تلفن و از داخل برنامه دسکتاپ آیتونز قابل دسترسی بود که این، کار جستجو و نصب را آسان می کرد و یک تغییر بزرگ نسبت به روش توزیع قدیمی اپلیکیشن ها به حساب می آمد که در آن، فروشگاه های متفرقه به توزیع اپلیکیشن ها می پرداختند و یکپارچگی ضعیفی با دستگاه داشتند.
 
در حرکتی باز هم مهم، اپل از برنامه آیتونز برای توزیع اپلیکیشن ها استفاده کرد که پیش از آن به واسطه فراگیری بین مشتریان موسیقی دوستش، پایگاه کاربری وسیعی پیدا کرده بود، بنابراین نیازی به وارد کردن مشخصات جدید برای خریدها نبود. یعنی با یک حرکت، کار یافتن و نصب اپلیکیشن ها آسان تر از هر زمان دیگری شد.
 
SDK سیستم عامل iOS.  دومین نوآوری اپل، خیلی ساده این بود که آیفون را دستگاهی کرد که با استفاده از یک کیت توسعه قدرتمند، ابزارهای فوق العاده ای را در اختیار توسعه دهندگان قرار می داد. بازی های سه بعدی تبدیل یه یک استاندارد شدند و در کل، اپلیکیشن های آی او اس کاربردی تر، زیباتر، و پیشرفته تر از هر اپلیکیشنی بر روی سایر پلتفرم ها (تا آن موقع) گردیدند. این ترکیب به پلتفرم اپل برتری خاصی را داد که سایر شرکت ها حتی به آن نزدیک هم نشده بودند.
 
با این همه، معرفی اپلیکیشن ها و اپ استور، خالی از بحث و جدل هم نبود. اپل به طور کامل آی او اس را باز نکرد و دست کاربران برای نصب هر اپلیکیشنی که می خواستند را بست. تنها راه رسمی برای نصب، از طریق اپ استور بود و اپل مجموعه سیاست هایی را برای اپلیکیشن های مجاز و غیرمجاز تعریف کرد. بعضی از قوانینی بسیار متمدنانه بودند (مثل منع هرزه نگاری) ولی بقیه اپل را در موقعیت بدی نسبت به پذیرش خواست کاربران قرار داد. اپل به طور عادی، چند کلاس از اپلیکیشن ها را که در سایر پلتفرم ها قابل دسترسی هستند، منع کرد از جمله اپلیکیشن های تترینگ که کامپیوتر شما را برای دسترسی به اینترنت به آیفون تان وصل می کردند.
 
یکی دیگر از عواقب احتمالا پیش بینی نشده رونمایی از اپ استور، کاهش چشمگیر قیمت اپلیکیشن ها بود. امروزه این، یک پیروزی خالص برای کاربران و توسعه دهندگان تلقی می شود ولی در عین حال بهت و حیرت زیادی را هم رقم زد، زیرا ناگهان قیمت اپلیکیشن ها از حدود ۴۰ دلار به ۵ یا حتی ۱ دلار سقوط کرد. نمودار پرفروش ترین اپلیکیشن ها کم کم شبیه تابلوی ۴۰ آهنگ پرفروش روز شد: اگر یک توسعه دهنده راهی به بالا پیدا می کرد، می توانست پول زیادی به جیب بزند، ولی آنهایی که پایین بودند، کار سختی داشتند. البته بسیاری از این نگرانی ها در سال های بعد از بین رفتند و بسیاری از خانه های توسعه اپلیکیشن ها و توسعه دهندگان مستقل، امروزه از این طریق امرار معاش می کنند.
 
 
پشتیبانی از مایکروسافت اکسچنج.  آی او اس ۲ همچنین استارت معرفی ویژگی های دیگری که روی سایر پلتفرم ها یافت می شد را زد. از مهم ترین شان پشتیبانی کامل از Microsoft Exchange برای ایمیل، تقویم و فهرست تماس ها بود.
 
اپل همچنین امکان جستجو در بین فهرست تماس را هم فراهم کرد (قبلا فقط با اسکرول دستی این کار میسر بود)، و انتخاب چندتایی برای ایمیل نیز میسر شد.
 
 
موبایل می.  در همین سال اپل سرویس ابری خود را نیز معرفی کرد که جایگزین Mac. ( دات مک) شد و امکان سینک یکپارچه ایمیل، تقویم و فهرست تماس را فراهم کرد. موبایل می هرگز عمومیت نیافت که بخشی از آن به گران بودنش بر می گشت، (۹۹ دلار برای اشتراک سالانه!) بخش دیگرش هم به کارایی نامناسب در روزهای اولیه مربوط بود که نامی سرویس را خراب کرد.
 
آی او اس ۲ در کنار آیفون 3G معرفی شد و پشتیبانی از ویژگی های سخت افزاری آن نظیر A-GPS و 3G را نیز در خود داشت.  
 
به روز رسانی های iOS 2
متاسفانه آی او اس ۲ از نظر پایداری نام خوبی بر جای نگذاشت. بسیاری از کاربارن کاهش عمر باتری، کرش کردن اپلیکیشن ها، و قطع شدن تماس ها را تجربه کردند. همه اینها در بحبوحه عرضه نسخه ۲.۰.۱ و ۲.۰.۲ به فاصله کمی رخ داد و نسخه ۲.۱ نیز در سپتامبر ۲۰۰۸ آمد تا به حل شدن بسیاری از مشکلات و البته سینک سریع تر با آیتونز کمک کند.
 
آی او اس ۲.۲ نیز در نوامبر همان سال آمد و از نظر ویژگی های جدید، اپلیکیشن نقشه بزرگترین بهبود را با آمدن گوگل استریت ویو، هدایت پیاده، و نمایش مسیرهای عمومی، به خود دید.
 
 
iOS 3: امکانات و ویژگی ها
 
آی او اس ۳ همراه با آیفون 3GS در ژوئن ۲۰۰۹ معرفی شد و مانند 3GS هیچ ویژگی برجسته ای نداشت. در عوض اپل آن را برای پر کردن گپ های قدیمی استفاده کرد. یعنی ارائه امکانات متعدد و به روز رسانی اپلیکیشن ها همراه با لمس تمام زوایای سیستم عامل، که در اینجا به بخشی از آنها می پردازیم.
 
کات، کپی و پیست.  با آی او اس ۳ اپل توانست انتخاب متن را به طور مسالمت آمیزی به دنیای لمسی بیاورد و یکی از نقاط قوت استایلوس را از آن بگیرد. اسلایدرهای انتخاب متن در طرفین و هایلایت متن انتخاب شده، در کنار دکمه های کپی/کات/پیست بسیاری یوزر فرندلی بودند و از رقبا، خیلی جلوتر. بله مثل همیشه این ویژگی ها دیرتر از حد انتظار کاربران به آی او اس آمدند ولی اپل از وقت خود استفاده کرد تا آنها را به استانداردهای مورد علاقه اش نزدیک کرده و کاربردی سازد.
 
جستجوی اسپات لایت.  یافتن محتوا داشت به موضوعی پر مشقت در آی او اس تبدیل می شد، بنابراین امکان جستجوی فراگیر در سیستم عامل غیرقابل گریز بود. اسپات لایت به کاربران امکان داد با رفتن به صفحه سمت چپ صفحه خانگی، امکان تایپ کردن و یافتن موارد مد نظر خود را از بین فهرست تماس، ایمیل ها، تقویم ها، یادداشت ها، و بخش آیپاد داشته باشند. گزینه های بیشتر در آینده آمدند و اپل سر انجام به رقبایی نظیر بلکبری، پالم او اس، و ویندوز موبایل رسید. 
 
اعلان های آشکار شونده برای اپلیکیشن های ثانوی.  ارائه Push notification برای اپلیکیشن های توسعه دهندگان، در آی او اس ۲ قول داده شد ولی تا نسخه ۳ از راه نرسید. با این حال وقتی رسید، بسیاری از رقبا جلوتر بود. Push notification توانست برای بسیاری از عملکردها که معمولا با چندوظیفگی پوشش داده می شدند، یک چاره موقت باشد. ولی سرانجام این ویژگی قربانی محبوبیت خود شد زیرا اعلان های مکرر، باعث مزاحمت کاربران بودند.
 
اپل قابلیت MMS را نیز اضافه کرد ولی در نیمه ۲۰۰۹ دیگر برای اکثر کاربران از اهمیت خاصی برخوردار نبود. دیگر ویژگی های آی او اس ۳ را باید این طور بر شمرد: ضبط ویدیو، کیبورد در حالت افقی، اپلیکیشن Voice Memo، بلوتوث استریو، و تترینگ اینترنت از طریق بلوتوث یا یو اس بی.
 
 
یک ویژگی مهم دیگر که با این نسخه به آی او اس اضافه شد، voice dialing بود که البته فراتر از تعریف اولیه اش، به کاربرن امکان گرفتن تماس یا پخش موسیقی را می داد. در ضمن، موقع عرضه از زبان های زیادی پشتیبانی می کرد. 
 
به روز رسانی های iOS 3
 
علاوه بر موارد فوق آی او اس ۳ ویژگی های دیگری داشت که آن را از سیستم عامل های رقیب جلو می انداخت. از جمله:
 
• Tap-to-focus در داخل اپلیکیشن دوربین
• قابلیت خرید مستقیم فیلم، سریال و کتاب از داخل فروشگاه آیتونز
• کنترل های والدین که بسیاری جلوتر از رقبا بود
• ویژگی Find My iPhone
• گسترش دامنه درآمدزایی برای توسعه دهندگان از طریق مدل های حق اشتراک و خرید داخل اپلیکیشن
• پشتیبانی از تجهیزات جانبی بلوتوث مانند داک، و ارتباطات Peer-to-Peer
• پشتیبانی از پخش موسیقی آیپاد در داخل اپلیکیشن های ثانوی
• اپلیکیشن قطب نما
• پر کردن خودکار فرم ها در سافاری
• ارائه SDK ها و API های فراوان برای بهره گیری توسعه دهندگان از قابلیت های آیفون
 
بعد از آی او اس ۱ که شروع کار بود، آی  او اس ۲ اپلیکیشن ها را آورد و آی او اس ۳ نیز تعداد زیادی از گلایه ها را پاسخ گفت. با این به روز رسانی، اپل نه فقط فاصله با رقبا را پر کرد بلکه سیستم عاملی را عرضه داشت که امکانات بیشتری نسبت به آنها در اختیار کاربران قرار می داد.
 
چند ماه بعد اپل با ارائه آی و اس ۳.۱ باز هم امکانات بیشتری را اضافه کرد. این به روز رسانی، آخرین پشتیبانی نرم افزاری برای آیفون 2G و آیپاد تاچ اول بود.
 
و سپس به مرز مهم بعدی رسیدیم.
 
iOS 3.2: آیپد متولد می شود
 
همان طور که برای هر عضو جدیدی از خانواده دستگاه های مبتنی بر iOS شاهد بودیم، اپل برای آیپد نیز یک به روز رسانی مخصوص ارائه کرد تا iOS با اندازه و رزولوشن صفحه نمایش بزرگ و جدید آن متناسب شود؛ از جمله دستکاری های واجب، صفحه خانگی در وضعیت افقی و دیالوگ های پاپ-آپ بود.
 
رابط کاربری مناسب برای صفحه بزرگتر.  برای اینکه لباس iOS را بتوان بر تن آیپد پوشانید باید نه فقط رابط کاربری بزرگ تر می شد بلکه چند تغییر مخصوص نیز صورت می گرفت. یکی از مهمترین تغییرات، اضافه شدن سایدبار در سمت چپ اپلیکیشن ها بود.
 
در آیفون معمولا هر اپلیکیشن یک فهرست محتوا دارد که می توانید روی گزینه های آن تپ کرده و با آمدن صفحه جدید آنها را مشاهده کنید. ولی این نیازمند یک گام اضافه بود که در آیپد ضرورتی نداشت. بنابراین اپل یک سایدبار اضافه کرد تا دیگر نیازی به بازگشت به عقب نباشد. در وضعیت عمودی با فشردن دکمه نمایش فهرست محتوا، لیست همان جا به نمایش در می آمد و در وضعیت افقی نیز همیشه در سمت چپ حاضر بود. این ویژگی برای اکثر اپلیکیشن ها در وضعیت افقی، قابل مشاهده بود. درست مثل تصویر زیر.
 
 
طراحی جدید برای اپلیکیشن ها.  آی او اس ۳.۲ طراحی جدیدی را برای چندین اپلیکیشن اصلی ارائه کرد. سافاری یک سطر اختصاصی برای بوکمارک ها یافت، افکت CoverFlow به اپ استور اضافه شد، اپلیکیشن عکس نیز تصاویر را روی هم ریخته نشان می داد که با یک پینچ-آوت می شد عکس های داخل هر آلبوم را دید. اپ موسیقی ساده تر شد، با رابطی شبیه آیتونز و سطرهایی برای مشخصات آلبوم. اپلیکیشن Settings هم مثل توضیحی که در بند قبلی دادیم، دو بخشی شد. در نتیجه این تغییرات، اپلیکیشن های بومی که در حالت عادی می رفتند تا فقط بزرگ شوند، عملا برای نمایشگر بزرگتر بهینه شدند.
 
 
اسکیومورفیسم.  متاسفانه با آی او اس ۳.۲ اپل یک رویکرد طراحی را به نمایش گذاشت که خیلی ها امیدوار بودند به آی او اس نمی آمد. به خاطر رزولوشن پایین نمایشگرهای آن زمان، می شد وجود بافت ها را تا حد زیادی توجیه کرد، اما شبیه سازی کامل دنیای بیرون را خیر. نوت پد حاشیه چرمی پیدا کرد، تقویم و فهرست تماس شبیه کتابچه های کوچک شدند و غیره.
 
بزرگترین مورد منفی این قضیه، در اصل نه شبیه سازی دنیای بیرون بلکه عدم ارتباط آن با کارکرد اصل یک اپلیکیشن و رابط کاربری بود. بنابراین در حالی که آدرس بوک شبیه یک کتاب بود ولی صفحه ای برای ورق زدن وجود نداشت، در عوض یک رویه ساده کتاب گونه را می دیدیم. این ماجرا بعدها به Mac OS X نیز تسری یافت. 
 
یکی از نقدهایی که به آیپد می شد این بود که فقط یک آیفون بزرگ شده است که این تا حدی درست و البته غلط بود. به لحاظ فنی، اپل تغییراتی را انجام داد تا آی او اس مناسب صفحه بزرگ شود، اما تغییرات محسوسی را در هسته مرکزی رابط کاربری به وجود نیاورد. هنوز صفحه خانگی متشکل از یک ردیف آیکون در پایین بود. هنوز باید به درون یک اپلیکیشن می رفتیم و سپس به صفحه خانگی بر می گشتیم، و ... اما با وجود این اعتراضات مشخص شد که انتخاب اپل اثر منفی روی فروش ندارد و میلیون ها نفر که از قبل کار با آیفون را یاد گرفته بودند به راحتی آیپد را نیز در زندگی خود پذیرفتند.
 
 
iOS 4: و بالاخره چندوظیفگی
 
در ژوئن ۲۰۱۰ بود که اپل آی او اس ۴ را معرفی کرد و اصل ماجرا این بود: افزودن ویژگی های جدید برای کاربران قدرتی تر.
 
مولتی تسکینگ، پوشه های اپلیکیشن، وای-فای تترینگ، چک کردن نگارش کلمات، جستجوی قوی با اسپات لایت (از جمله در وب و ویکی پدیا)، اینباکس یکپارچه و متمرکز، و پشتیبانی از استفاده همزمان چندین حساب Exchange، تنها بخشی از جوایز بانک... اوه، ببخشید! تنها بخشی از ویژگی های اضافه شده با این به روز رسانی بودند که باعث رقابتی ماندن آی او اس نسبت به اندروید گردیدند. آن روزها اندروید تهاجم بزرگ خود را شروع کرده بود.
 
بهبود اصلی این نسخه، قطعا مولتی تسکینگ بود، با این حال آی او اس ۴ به معنای واقعی آن را اضافه نکرده بود و اجازه نمی داد هر اپلیکیشنی به سادگی در پس زمینه مشغول کار بماند و در عوض، سرویس های مختلفی را در اختیار توسعه دهندگان قرار می داد تا اپ ها بتوانند در پس زمینه اجرا شوند. کیفیت مولتی تسکینگ به این شرح بود:
 
• ویژگی اعلان های بومی (Local notifications) اجازه می داد اپ ها در زمان از قبل تنظیم شده ای هشدارها را نمایش دهند.
• امکان Fast app switching/saved state باعث شد کاربران بتوانند وضعیت فعلی خود در یک اپلیکیشن را به راحتی ذخیره کرده و در بازگشت از یک اپ دیگر، با ادامه کار خود از محلی که رها شده بود، روبرو شوند.
• اپلیکیشن های موسیقی حالا قادر به اجرا در پس زمینه بودند
• اپلیکیشن های راهبری قادر به ادامه موقعیت یابی بعد از رفتن شما به یک اپ دیگر بودند.
• اپلیکیشن های VoIP امکان یافتند حین اجرای یک تماس فعال، در صورت خروج شما از اپلیکیشن، به فعالیت خود ادامه دهند.
ارائه تمام موارد بالا نیازمند به روز شدن اپلیکیشن ها توسط توسعه دهندگان بود که در نهایت بسیاری از آنها، این کار را کردند. سوال اصلی این بود که آیا مولتی تسکینگ خاص اپل، یک دستاورد متفاوت بود؟ باید گفت بله، در بسیاری از موارد این روش باعث می شد که آیفون و آیپد از پر شدن رم به واسطه اشغال توسط برنامه های فعال در پس زمینه، نجات یابند. عمر باتری و عملکرد روان دستگاه نیز بی بهره نماندند و به این طریق اپل به روش خودش، به برخی از نیازهای کاربران پاسخ گفت.
 
البته مواردی نظیر امکان آپدیت خودکار اپلیکیشن ها در پس زمینه هنوز وجود نداشت ولی به هر حال، اپل است دیگر.
 
منوی چندوظیفگی (مولتی تسکینگ) با دوبار فشردن پشت سر هم دکمه هوم، نمایش داده می شد و شما می توانستید با نگه داشتن انگشت روی آیکون ها، برنامه های اضافه را از فهرست حذف کنید. همچنین با سوایپ به چپ نیز امکان دسترسی به ویجت های کنترل موسیقی فراهم بود.
 
 
فیس تایم.  با آی او اس ۴ که همراه با آیفون ۴ عرضه شد اپل اپلیکیشنی برای استفاده از دوربین جلو را معرفی کرد که FaceTime Video Chat نام داشت. مثل بسیاری دیگر از ویژگی های اضافه شده به این پلتفرم، اپل اولین نبود ولی توانست راهکار و اینترفیسی بهتر از رقبا ارائه کند. به مرور فیس تایم از آیفون به آیپد و مک و آیپاد تاچ نیز گسترش یافت ولی هنوز اپل آن را تبدیل به راهکاری کاملا باز برای کاربران سایر پلتفرم ها نکرده.
 
 
پوشه ها.  با آی او اس ۴ اپل بالاخره پوشه ها را به صفحه خانگی آورد. راهکاری ساده که با آن کافی بود آیکون یک برنامه را کشیده و روی یک آیکون دیگر ببیندازید تا پوشه ای متشکل از هر دوی آنها تشکیل شود. البته اندروید هم بعدا با بستنی حصیری آن را به کاربرانش عرضه کرد. حالا که دیگر هر کاربر آی او اس ده ها اپلیکیشن نصب می کند، نیاز به آن کاملا حس می شود.
 
در کنار پوشه ها، اپل امکان تغییر عکس پس زمینه را نیز فراهم آورد.
 
نمایشگر رتینا.  اپل پشتیبانی از نمایشگر رتینا را نیز به همراه پردازنده سریع تر با آیفون ۴ عرضه کرد و به این صورت دست توسعه دهندگان برای ساخت اپ های با کیفیت باز شد. از آنجا که اپل تنها پیکسل ها را دو برابر کرد، نیازی به عجله برای به روز رسانی اپلیکیشن ها وجود نداشت. به خصوص که اپلیکیشن های کد نویسی شده با SDK استاندراد اپل می توانستند دکمه ها و ویجت های باکیفیت تری داشته باشند. ولی متاسفانه اشتباهی که صورت گرفت، دست نکشیدن از اسکیومورفیسم بود. زیرا حالا دیگر نیازی نبود با طرح های بافت دار، بزرگ بودن پیکسل ها پوشانده شود. آنها ریز شده بودند!
 
امکانات سودمند و مفید.  شاید هنوز آی او اس ۴ به دل کاربران بلکبری ننشسته بود ولی اپل با اضافه کردن پشتیبانی از چند حساب Exchange و به خصوص اینباکس واحد و ایمیل های متصل به هم، گام های مثبتی برداشت. چک کردن نگارش کلمات در کل سیستم عامل نیز برای اولین بار رونمایی شد و علاوه بر قرار دادن خطوط قرمز در زیر کلمات، جایگزینی سریع متن برای کلمات اشتباه تایپ شده را هم می شد دید.
 
در ضمن، اپلیکیشن تقویم حالا به کاربران امکان می داد تقویم های خاص را پنهان کنند، اپلیکیشن تماس ها نیز امکان لینک کردن کانتکت های تکراری را فراهم می کرد. اپل حتی امکان جستجو در داخل اپلیکیشن پیام رسان را هم فعال کرد.
 
اما بهبودها تحت تاثیر یک مورد خاص قرار گرفتند.
 
به روزرسانی‌های iOS 4: گسترش اکوسیستم
آنتن گیت
 
متاسفانه آی او اس ۴ قربانی ماجرای مشهور آنتن گیت شد و اپل ادعا کرد که این نسخه از سیستم عامل به درستی سیگنال دهی آنتن را نشان نمی دهد.
 
«کاربرانی که با گرفتن تلفن به شکلی خاص، شاهد افت چند پله ای در نمایش قدرت آنتن دهی هستند، احتمالا در منطقه ای با سیگنال ضعیف قرار دارند ولی از آنجا که سیستم عامل آنتن را پر نشان می دهد، متوجه آن نیستند. افت آنتن دهی به خاطر این است که اساسا سیگنال از اول قوی نبوده.»
اپل به روز رسانی های متعددی را برای این نسخه از سیستم عامل ارائه کرد که به آنها می پردازیم.
 
iOS 4.0.1  (و iOS 3.2.1 برای آیپد) در جولای ۲۰۱۰ عرضه شد تا مشکل آنتن گیت را با نمایش صحیح میزان سیگنال دهی، رتق و فتق کند.
 
iOS 4.1  با معرفی گیم سنتر به کمک تولیدکنندگان بازی ها آمد تا یک شبکه اجتماعی مخصوص بازی خوره های آی او اس داشته باشند و جنون بازی بالا بگیرد.
 
در این آپدیت، همچنین در بخش دوربین، پشتیبانی از HDR برای ترکیب خودکار دو عکس با نوردهی متفاوت نیز اضافه شد.
 
iOS 4.2.1  مولتی تسکینگ و پشتیبانی از پوشه ها را به آیپد آورد و از آن پس شماره نسخه و نسل آی او اس، برای تمام دستگاه ها یکسان شد. همچنین AirPlay برای نمایش بی سیم تصاویر از طریق اپل تی وی و AirPrint هم معرفی شدند.
 
iOS 4.2.5  یک ویژگی مهم داشت و آن پشتیبانی کامل از هات اسپات های موبایل مبتنی بر وای-فای بود. همچنین دسترسی به ایر پلی نیز به اپلیکیشن های ثانوی داده شد.
 
فهرست کامل به روز رسانی های این نسل را در ادامه مشاهده می کنید.
 
 
iOS 5: سیری و بیشتر
 
مثل آی او اس ۳، آی او اس ۵ نیز با یک آیفون S عرضه شد، آیفون 4S. درست مثل آن نیز ویژگی های زیادی را در خود داشت که فهرست کردن همه شان بسیار کار سختی است. در اصل تعدادشان آنقدر زیاد است که می توانید بگویید اپل در جنگ آن روزها در بازار تلفن های هوشمند، سخت افزار را مثل میخ به کار گرفت و با چکش iOS 5 بر سر آن کوبید تا یک اسب تازی با نعل نو روانه میدان کند.
 
سیری.  آن روز تنها بر روی آیفون ۴ اس ارائه شد و کنترل صوتی را با دستیار صوتی جایگزین کرد. سیری امکان داد پرسش مطرح کنید و جواب ها را بر اساس جستجو در گستره وب دریافت کنید. سیری به همه جا سرک کشید، از تقویم شخصی شما تا WolframAlpha. سیری یادداشت برداری را به شکلی بسیار عالی ارائه کرد.
 
اپل سیری را در حالت بتا عرضه کرد و تا آی او اس ۷ نیز چنین باقی ماند. با وجود اینکه سیری گاهی نمی تواند به اینترنت وصل شود یا جواب های مناسب را پیدا کند، با وجود اینکه هنوز هم جواب های بعضا مسخره ای می دهد، ولی شروع راهی بود که در آینده شرکت های دیگر آن را تکمیل کردند. یعنی تعامل با دستگاه از طریق رابط کاربری و زبان طبیعی.
 
مرکز اعلان ها (Notification Center).  با آی او اس ۵ اپل یک کار مهم دیگر کرد که باعث شد رگبار اعلان ها دیگر بر سر کاربر ریخته نشود و درست شبیه اندروید، یک منوی کشویی را در بالای صفحه قرار داد که با پایین آوردن آن فهرست اعلان های اخیر را در اختیار می داشتید و با تپ کردن روی ضربدر کنار هر یک، آن را حذف می کردید. نوتیفیکیشن سنتر همچنین اولین ورود اپل به دنیای ارائه خرده اطلاعات مثل آب و هوا و وضع سهام بود که با ویجت های کوچک صورت می گرفت.
 
همچنین یک بخش بزرگ در داخل settings تعبیه شد که با آن می توانستید تصمیم بگیرید کدام اعلان ها بر روی قفل صفحه به نمایش در آیند و کدام یک در نیایند. آخرین ویژگی مرکز اعلان ها امکان انتخاب وضعیت نمایش اعلان ها در قالب بنرهای کوچک زودگذر در بالای نمایشگر بود.
 
با اینکه هیئت منصفه وجدان بیدار سیستم عامل ها (عبارتی من-در-آوردی!)، همچنان در حال تصمیم گیری درباره این بود که آیا اپل می توانست کار بیشتری در چهارچوب مرکز اعلان ها انجام دهد یا خیر، ولی به هر حال آی او اس صاحب یک محیط چهارم شد که در کنار قفل صفحه، صفحه خانگی، و محیط داخلی هر اپلیکیشن‎ قرار گرفت.
 
 
آیمسیج (iMessage).  با آی او اس ۵ اپل پا در کفش اوپراتورهای مخابراتی کرد و گوشه چشمی نیز به طرفداران بلکبری مسنجر نشان داد. حالا آیمسیج به میدان آمده بود که قادر به رساندن پیام های متنی و البته ارسال پیام های چند رسانه ای بود. برخلاف اس ام اس، آیمسیج کاملا رایگان بود و با اپلیکیشن های خود برای آیفون، آیپد و آیپاد تاچ به میدان می آمد.
 
آیمسیج با اپل آی دی و شماره تلفن شما هماهنگ می شد و اگر طرف دیگر تماس نیز به آیمسیج دسترسی داشت، به طور خودکار پیامک های تلفنی شما را به یک iMessage تبدیل کرده و می فرستاد. این سیستم که تا به امروز پیشرفت هایی هم داشته، برای کسانی که به اکوسیستم اپل خو گرفته بودند عالی بود ولی برای آنهایی که هر از گاهی موبایل شان را عوض می کردند، کمی گیج کننده ظاهر شد.
 
بی نیاز از پی سی.  شاید مهمترین بهینه سازی در زمینه نصب اپلیکیشن ها، حذف نیاز به اتصال دستگاه های آی او اسی از طریق یو اس بی به کامپیوتر بود. حالا دیگر می شد دستگاه ها را بدون نیاز به اتصال با سیم، فعال کرد و از اینجا به بعد به صورت تئوریک، آیفون و آیپد تبدیل به کامپیوترهایی مستقل شدند.
 
سینک با آیتونز از طریق وای-فای.  این ویژگی در بین موارد مهم به روز رسانی iOS 5 قرار نمی گیرد. سینک وای-فای به طور پیش فرض طوری تنظیم شده که تنها موقع شارژ دستگاه فعال شود. اپل باز هم به جای ارائه عجله ای آن، صبر کرد تا به خوبی آماده شود و سپس عرضه اش کند.
 
به روز رسانی های Over-ther-air.  تصورش سخت است ولی تا آی او اس ۵ اپل هنوز کاربران را مجبور می کرد برای دریافت آپدیت های مربوط به رام دستگاه، از طریق برنامه آیتونز اقدام به دریافت به روز رسانی کنند و با وای-فای و سلولار این کار میسر نبود.
 
آیکلود (iCloud).  بالاخره با آی او اس ۵ اپل از سرویس ابری جدید خود نیز پرده برداری کرد که جایگزین موبایل می مرحوم شد. جدیدترین تلاش اپل برای ارائه صحیح یک سرویس ابری بالاخره به نتیجه رسید و هر چند خالی از اشکال نبود، ولی بهترین خدمت ابری اپل تا آن روز شد و سپس ادامه یافت. دستگاه های مبتنی بر iOS به طور خودکار بر روی آیکلود پشتیبان گیری می شوند، اسناد و اپلیکیشن ها نیز روی دستگاه های مختلف متصل به یک حساب، همگام می گردند.
 
همچنین یک ویژگی جدید برای ذخیره تمام آهنگ های شما بر روی سرورهای آیکلود اپل در نظر گرفته شده که دانلود آنها را آسان می کند. با قابلیت PC-FREE هم دیگر لازم نیست برای بک آپ گرفتن از دستگاه خود آن را به پی سی وصل کنید.
 
دیگر ویژگی های اضافه شده به iOS در این نسخه نیز شامل یکپارچگی با توییتر و امکان استفاده از دکمه های تنظیم صدا به عنوان دکمه شاتر دوربین بود. همچنین اپلیکیشن Reminder برای یادآوری کارها، و Newstand برای دریافت اشتراک مجلات نیز اضافه شدند. سافاری موبایل نیز امکان Reader را به دست آورد که همزمان کار ذخیره و فرمت مجدد صفحات برای مطالعه آسان در آینده را انجام می داد.
 
آیپد نیز چند جسچر برای مولتی تسگینک به دست آورد که در تئوری نیاز به استفاده از دکمه هوم را رفع می کردند ولی در عمل کمی با بقیه آی او اس ناهماهنگ بودند. اپل قابلیت کیبورد دو تکه را هم برای تایپ در حالت افقی اضافه کرد و البته سافاری برای آیپد نیز دارای تب های جدا شد.
 
آپدیت ایر پلی نیز باعث شد آیپد ۲ و آیفون ۴ اس بتوانند به طور مستقیم کل محتوای صفحه نمایش خود را بر روی نمایشگرهای دیگر نشان دهند و نیاز به تطبیق داخلی اپ ها از بین رفت.
 
بزرگترین شکایت بابت آی او اس ۵ را باید مربوط به مصرف باتری دانست که اپل با ارائه آپدیت ۵.۰.۱ سعی کرد آن را رفع کند و آپدیت های بیشتری هم حاضر کرد.
 
تمام موارد اضافه شده به آی او اس ۵ راه را برای تبدیل دستگاه های مبتنی بر iOS از وسایلی وابسته به کامپیوتر، به کامپیوترهایی مستقل باز کردند. لااقل برای بسیاری از مردم که چنین بود.
 
 
iOS 6: بدورد گوگل مپس
 
آی او اس ۶ در کنفرانس توسعه دهندگان اپل در ژوئن ۲۰۱۲ رونمایی شد و به این صورت اپل همچنان به عهد سالانه اش وفا کرد. نسخه جدید چند غافلگیری و چند تغییر قابل انتظار را در خود داشت ولی هیچ کدام به اندازه تغییر مهمترین اپلیکیشن برای بسیاری از کاربران، شوک آور نبود: Maps.
 
مپس.  شاید این حرف را اغراق آمیز در نظر بگیرید، ولی کنار گذاشتن نقشه گوگل از پیش فرض تنظیمات دستگاه، بهترین استراتژی نقشه ای ممکن برای کاربران بود. به قبل از آن نگاه کنید و به بعدش تا ببینید چقدر انتخاب کاربران اپل گسترده تر شد و گوگل که در معرض رقابت قرار گرفته بود، مجبور به آماده کردن نقشه ای هم طراز با نقشه اندروید برای آی او اس شد.
 
روابط بین گوگل و اپل به خاطر درگیری اپل با شرکت های وابسته به اندروید -و نقش نه چنان کمرنگ گوگل در این میان- به سمت مناطق سردسیری قطب جنوب متمایل شده بود، در نتیجه اپل شروع به خرید چند شرکت در زمینه نقشه کرد و زودتر از پیش بینی های قبلی از اپلیکیشن نقشه خود پرده برداشت تا دیگر مجبور به تحمل گوگل نباشد. قابلیت راهبری turn-by-turn برای اولین بار، نقشه سه بعدی در حالت Flyover، و یکپارچگی با سیری، از دستاوردهای این نقشه بودند.
 
داده های اصلی نقشه توسط چند شرکت ارائه می شد ولی نقش اصلی را شرکت آلمانی TomTom داشت.
 
بهبودهای سیری.  سیری که هنور در حالت بتا بود، یک آپدیت بزرگ دریافت کرد و می توانست نتایج ورزشی، نقد غذای رستوران ها، تاریخ ملاقات ها و ... را ارائه کند و حتی با استفاده از سرویس OpenTable به رزرو میز در رستوران ها بپردازد. حالا دیگر می شد با گفتن نام اپلیکیشن ها در سیری، آنها را اجرا کرد و به روز رسانی وضعیت شخصی را مستقیما به توییتر و فیسبوک، فرستاد.
 
در واقع داشتن دستگاه هایی بدون نیاز به لمس که کاملا با دستورات صوتی کنترل شوند، دیگر یک رویا نبود و می شد آن را عنوان بخشی از چشم انداز کلی اپل مشاهده کرد. (اعلام شراکت با برخی از کمپانی های اتومبیل سازی برای قرار دادن کنترل سیری در محصولاتشان، از این جمله است.)
 
مرکز اعلان ها  که در iOS 5 معرفی شد با iOS 6 آن طور که انتظار می رفت بهبود نیافت و برای مثال، در WWDC اعلام نشد که توسعه دهندگان می توانند ویجت های خودشان را برای آن بسازند. با این حال اپل چند بهبود انجام داد که از آن جمله می توان به حالت Do Not Disturb اشاره کرد که اعلان ها و تماس های تلفنی را در ساعاتی که انتخاب کنید روی حالت سایلنت قرار می دهد. دکمه های توییتر و فیسبوک هم به منوی این بخش اضافه شدند.
 
یکپارچگی با فیسبوک.  البته که با ارائه امکانات فیسبوک در مرکز اعلان ها و سیری، فقط می شد یک برداشت کرد: فیسبوک رسما با آی او اس یکپارچه شده و در کنار توییتری قرار می گرفت که سال قبل به عقد آی او اس در آمده بود. شما می توانستید از داخل گیم سنتر امتیازهای به دست آمده را روی دیوار فیسبوک بگذارید، عکس ارسال کنید، وقایع را از درون فیسبوک به داخل اپلیکیشن تقویم آی او اس بارگزاری نمایید، و بسیاری موارد دیگر.
 
پس بوک (Passbook).  اسب سیاه اپل در آی او اس ۶ همین اپلیکیشن بود. پس بوک قرار است کارت های جایزه، بلیت ها، کوپن ها، بلیت هواپیما و خلاصه هر چیزی که بارکد دارد را در یک جا جمع کند. با توجه به خیلی عظیم اطلاعات کارت های اعتباری که اپل از مشتریان فروشگاه های آنلاین خود دارد، بلوغ پس بوک می تواند رقیبی جدی برای گوگل والت به وجود بیاورد.
 
به اشتراک گذاری استریم عکس ها.  یکپارچگی آی او اس با فیسبوک برای اپل برگ برنده ای بسیار خوب است ولی وقتی اپل امکان اشتراک استریم عکس ها جدای از آن را هم ارائه می کند، آدم با خودش می گوید این دیگر چرا؟ به هر حال شما می توانید با اشتراک گذاری استریم عکس های خود با دیگران، به نوعی یک شبکه اجتماعی عکسی هم در آی او اس داشته باشید.
 
تب های آیکلود و بهبودهای فهرست خواندنی ها.  سافاری در آی او اس ۶ به روز شد تا بهتر با کروم سینک گوگل رقابت کند. شما با سافاری می توانید تب های مرورگر یک دستگاه را با دستگاه های دیگر و پی سی همگام کنید. حالا گزینه Reading صفحات را نیز ذخیره می کند (در آی او اس ۵ فقط لینک ها را ذخیره می کرد) و درست شاخ به شاخ اپ های محبوبی مثل اینستاپیپر قرار می گیرد.
 
فیس تایم از طریق شبکه مخابراتی و یکپارچگی بهتر اپل آی دی.  بله، محدود بودن فیس تایم به وای-فای کنار رفت و زین پس کاربران می توانستند در شبکه های 3G و LTE به راحتی چت ویدیویی داشته باشند.
 
 
iOS 7 : سلام جانی آیو
 
iOS 7 اولین نسخه از این سیستم عامل است که همزمان بر روی دو تلفن، یعنی آیفون 5C و 5S عرضه می شود. به علاوه، قرار است از آیفون ۴ به بعد و آیپد ۲ به بعد، همه دستگاه ها به روز رسانی جدید را دریافت کنند. اما به روز شدن آیپاد تاچ تنها به نسل پنجم محدود خواهد شد.
 
تغییرات بزرگ در اپل.  بعد از رونمایی از سرویس نقشه اپل، تیم کوک یه عذرخواهی شخصی بر روی سایت شرکت فرستاد و اسکات فورستال بعد از سال ها توسعه iOS اپل را ترک کرد. بلافاصله جانی آیو که تیم طراحی صنعتی اپل را هدایت می کرد، مسئول کل فرآیندهای طراحی در اپل شد.
 
نتیجه کار آیو در گام اول، انجام تغییرات اساسی در ظاهر iOS بدون تغییر دادن سادگی آن بود. آیکون های معروف با افکت های شیشه ای، بافت های سنگین، و البته اپلیکیشن های اسکیومورفیک، رخ بربستند تا گرافیکی تخت با رنگ های متنوع و لایه های نیمه شفاف را در iOS 7 شاهد باشیم. بلافاصله بعد از معرفی در ۱۰ ژوئن، منتقدین طراحی جدید را بیش از حد ساده و گیج کننده نامیدند ولی در نظر سنجی های مختلف، کاربران آی او اس آن را به نسخه قبلی ترجیح دادند.
 
در زبان طراحی جدید آی او اس، لایه ها اهمیت بسیاری دارند. صفحه خانگی و اپلیکیشن ها در لایه زیرین اجرا می شوند و اپل از عناصر نیمه شفاف در کنار مات کردن پس زمینه استفاده کرده تا لایه های قرار گرفته بر روی یکدیگر را به خوبی نمایش دهد.
 
مثلا در بخش پیام ها شاهد هستیم که حباب های در بر دارنده متن از زیر صفحه کلید عبور کرده و بالا می آیند.
 
این لایه بندی رابط کاربری در ظاهر جدید مرکز اعلان ها هم نمود پیدا کرده و البته محیط پنجمی که به رابط کاربری اضافه شده و کنترل سنتر نام دارد نیز بر پایه آن استوار است.
 
مرکز کنترل.  با سوایپ از لبه پایین نمایشگر به بالا می توانید مرکز کنترل را داشته باشید که نسخه اپلی تنظیمات سریع برای دستگاه شما است و پیش از این با کارکردی مشابه و ظاهری متفاوت در اندروید نیز وجود داشته. این لایه نیمه شفاف امکان می دهد که با یک تپ، به تنظیماتی نظیر Airplane، بلوتوث، وای-فای، Do Not Disturb، قفل چرخش صفحه، تنظیمات شدت صدا و شدت روشنایی، و پخش موسیقی دسترسی داشته باشید.
 
دکمه هایی هم در پایین برای دسترسی سریع به چراغ قوه، ساعت، ماشین حساب و اپلیکیشن دوربین در نظر گرفته شده و البته یک دکمه عریض در بالای شان به منظور فعال سازی ایر دراپ وجود دارد. کنترل سنتر در بخش قفل صفحه هم در دسترس شما خواهد بود.
 
ایر دراپ.  برای اولین بار در OS X Mountain Lion شاهد معرفی این ویژگی بودیم و حالا در آی او اس هم سر و کله اش پیدا شده. این یک سیستم به اشتراک گذاری محتواهایی نظیر عکس، ویدیو و فایل های دیگر، با اطرافیانی که در نزدیکی شما قرار دارند را میسر می کند. عجیب اینجا است که فعلا انتقال فایل از طریق آن با مک ها میسر نیست ولی با عرضه ماوریکس در پاییز، شاید این نیز دستخوش تحول شود.
 
ظاهر جدید اپلیکیشن های اپل و آیورک رایگان.   اپل تمام اپلیکیشن های اصلی خود برای آی او اس را نو نوار کرده و آنها را با طراحی آی او اس ۷ هماهنگ ساخته. بیشتر اپ ها حالا پس زمینه ای تک رنگ دارند و از بافت ها خبری نیست، البته Notes و Reminders هنوز هم حالت کاغذی جالبی دارند.
 
با وجود اینکه روح کلی اپلیکیشن ها یکسان مانده ولی جسچرهای مفیدی برای حرکت در آنها تعبیه شده. به جای استفاده همیشگی از دکمه Back در گوشه بالا-چپ اپلیکیشن ها، حالا می توانید از لبه سمت چپ تمام اپ ها به مرکز صفحه سوایپ کنید تا همان کار دکمه Back را انجام دهد. این جسچر به صورت دو طرفه در سافاری هم کار می کند و به شما امکان عقب و جلو رفتن بین صفحات باز شده را می دهد.
 
سافاری در کل تمیزتر شده و با دارا بودن دو نوار بالا و پایین صفحه، کافی است در صفحات اینترنتی اسکرول کنید تا نوارها کنار رفته و تجربه ای تمام صفحه از وبگردی خود به دست بیاورید.
 
iOS 7 نماد یک تغییر بزرگ در رویکرد سنتی اپل در بخش نرم افزار هم هست و با خرید هر دستگاه جدیدی مجموعه اپلیکیشن های iWork به رایگان در اختیار کاربر آن قرار می گیرد. از بین تمام نام های بزرگ فقط گاراژ بند پولی باقی مانده. به هر حال این رویکرد دقیقا با روش اپل در قبال iLife در مک او اس ۱۰ مشابهت دارد.
 
 
اپلیکیشن آب و هوای انیماتیک.  اپ آب و هوای جدید که از اپ یاهو در این زمینه بسیار وام گرفته، پس زمینه هایی دارای تصاویر متحرک زیبا را به نمایش در می آورد که بسته به ساعت روز و شب نیز تغییر می کنند. ولی هنوز آیکون اصلی اپلیکیشن ثابت و ساده است.
 
عدم تعبیه ویجت ها. ویجت های به روز شونده در اندروید و به نوعی ویندوزفون وجود دارند ولی از قلم افتادن آنها در آی او اس ۷ باز هم عده ای را نا امید خواهد کرد. اپل با آیکون به روز شونده ساعت که دقیقا زمان جاری را نشان می دهد این امید را که آیکون ها زنده و جاندار شوند، زنده کرد ولی دیگر بیش از آن چیزی ندیدیم. آیکون تقویم هم از مدت ها قبل چنین حالتی داشته ولی بقیه آیکون ها، خیر. حتی ویجت آب و هوا در مرکز اعلان ها هم که آب و هوای ۵ روز آینده را نشان می داد، حالا به یک خط ساده متن در صفحه «Today» تغییر کرده.
 
آیتونز رادیو  جواب اپل است به اسپاتیفای و Rdio؟ نه فقط این، بلکه فراتر. آنقدر کامل است که می تواند حتی باعث کاهش درآمد فروشگاه موسیقی آیتونز شود. در اصل اپل پاندورا را عینا بازسازی کرده. شما می توانید آهنگ های مورد علاقه تان را گوش کنید ولی تمرکز اصلی بر روی ساختن ایستگاه های رادیویی حول آهنگ ها، هنرمندان، آلبوم ها و ژانرها است.
 
 
دوربین و عکس ها.  نرم افزار دوربین iOS 7 مورد بازنگری قرار گرفته و یک ظاهر مشکی ساده دارد. قاب مربعی شکل برای عکاسی هم به آن اضافه شده،‌ البته همراه با ردیفی از فیلتر ها. اپلیکیشن بسیار سریع است و تاخیر شاتر تقریبا برابر با صفر. داشتن LED دوتایی با نور سفید و کهربایی، در کنار قابلیت ضبط ویدیوی 720p با نرخ ۱۲۰ فریم در ثانیه، آیفون 5S را تبدیل به دستگاهی قدرتمند کرده که می تواند از قابلیت های کامل اپلیکیشن دروبین بهره ببرد.
 
در ضمن اپلیکیشن Photos به طور خودکار عکس های تان را بر اساس کلکسیون ها و لحظات، ترتیب بندی می کند و مکان و زمان گرفتن آنها را نیز ارائه.
 
چندوظیفگی  در آی او اس ۷ بسیار بهتر شده، هم از نظر ظاهر و هم کارکرد. با دو بار فشردن دکمه هوم می توانید پیش نمایش تمام اپلیکیشن های جاری را مشاهده کنید، البته نمای این بخش شبیه وب او اس و ویندزو فون است.
 
با وجود اینکه آی او اس به طور خودکار اپلیکیشن ها را کنترل می کند ولی شما می توانید دستی و با سوایپ کردن آنها به بالا، ببندیدشان. اما آنچه در پس زمینه رخ می دهد جالب تر است.
 
اول اینکه حالا با یک push notification، اپلیکیشن ها می توانند فعال شوند. یعنی یک اعلان آشکار شونده دریافت ایمیل یا پیام از راه می رسد، و اپلیکیشن مربوطه به طور خودکار شروع به دانلود اطلاعات جدید می کند.
 
دومین تغییر بر روی عمر باتری اثر مستقیمی خواهد داشت. با استفاده از روش به روز رسانی هم آمیخته، از این پس آی او اس صبر می کند تا در زمان مناسب شروع به دریافت آپدیت ها یا سایر داده ها نماید. تمام درخواست ها برای دریافت داده، خوشه بندی می شوند و تنها زمانی به اجرا در می آیند که در منطقه ای با سیگنال (وای-فای) مناسب باشید یا خودتان نمایشگر را روشن کنید.
 
فیس تایم صوتی (FaceTime Audio) در این چند ماه چندان به بحث گذاشته نشده ولی می تواند یکی ویژگی بسیار مهم باشد و همان طور که از نام آن بر می آید، نسخه صوتی فیس تام است که با استفاده از کدک های با کیفیت به انتقال صدا از طریق وای-فای یا LTE یا 3G می پردازد. 
 
 
آپدیت های خودکار.  با آی او اس ۷، روزهایی که اپ استور را باز می کردید تا روی گزینه "update all" کلیک کنید گذشته و کار به روز رسانی آپدیت ها به طور خودکار صورت می گیرد، درست مثل سیستم عامل های رقیب. البته این یک شمشیر دو لبه است: در عین اینکه اطمینان از به روز شدن سریع دستگاه ها و حفظ امینت آنها به وجود می آید، همزمان نمی توان مطمئن بود که باگ های دامن عده زیادی را نگیرند.
 
 
تاچ آی دی.  معرفی سنسور اثر انگشت با آیفون 5S یک ویژگی امنیتی جدید را به دستگاه ها اضافه کرده که به شما امکان باز کردن قفل صفحه یا روشن کردن دستگاه تنها با اثر انگشت را می دهد. البته هنوز کاربرد آن گسترده نشده و باید منتظر تلاش های توسعه دهندگان برای استفاده از آن نشست.
 
 
گام بعدی برای iOS چیست؟
 
در ۶ سالی که از معرفی iOS می گذرد، اتفاقات زیادی رخ داده. سوال دیگر این نیست که «آیا این یک تلفن هوشمند واقعی است یا نه؟» بلکه همه می پرسند: «آیا این می تواند جایگزین کامپیوتر باشد؟» چنین تغییری نشانگر دو چیز است، هم رژه تکامل تکنولوژی ها و هم توانایی اپل برای باز اختراع سیستم عامل خود در طول سال ها.
 
پیشرفت آی او اس، همراه با روندی با ثبات بوده و به ارائه ویژگی هایی انجامیده که اغلب نیاز به آنها بدیهی به نظر می رسیده. اضافه شدن اپلیکیشن ها، مولتی تسکینگ، و حتی کات/کپی/پیست، در مقایسه با رقبا کندتر بوده ولی در هر مورد اپل کوشیده ابتدا اطمینان حاصل کند که راهکارش با استانداردهای بالایی که برای خود وضع کرده، همخوانی دارد. (البته این ما را به جایی رسانده که تغییرات دیگر مثل گذشته چندان دراماتیک نیستند.)
 
با وجود بهبود چشمگیر ظاهر سیستم عامل در iOS 7، این نسخه جدید تغییر خاصی در رابطه با تعامل ما با تلفن های هوشمندمان به وجود نیاورده. باز هم موارد کوچکی تیک خورده اند ولی با وجود معرفی ایر دراپ و کنترل سنتر،‌ هنوز ظاهر کلی صفحه خانگی و جا به جایی بین اپلکیشن ها دست نخورده باقی مانده.
 
در همین حال، ویندوز فون روشی متفاوت برای بروز کارکردهای یک سیستم عامل موبایل را به نمایش گذاشته و گوگل با اندروید که ویژگی های جدید و پشتیبانی از ویجت ها را در خود دارد، تجربه ای برازنده تر را نسبت به سیستم عامل اپل ارائه می کند.
 
گفتن اینکه شرکت های دیگر نوآوری های بیشتری را نسبت به اپل در زمینه رابط کاربری از خودشان بروز داده اند، زمانی عجیب بود ولی حالا نه! واقعیت این است که امروزه به جایی رسیده ایم که می توان گفت iOS نگهبان باغ سیستم عامل های کهن است -حداقل از نقطه نظر تجربه کاربری!
 
اما اپل در دوران گذار به سر می برد. حالا که بازطرحی بصری iOS به اتمام رسیده، تازه جانی آیو آزاد شده تا یک کتاب دیگر را از نو بنویسد و آن «نحوه تعامل ما با تلفن های هوشمند» است.
 
در سال های اخیر اپل هرگز برای آوردن ایده های جدید نرم افزاری به بازار، عجله نکرده و در عوض ترجیح داده تمام وقت مورد نیازش را برای بررسی ایده ها صرف و سپس دستاوردهای بزرگ را رونمایی کند.
 
آینده نفسش را حبس کرده و تا زمانی که آن مناسب از راه نرسد، نمی دانیم اپل دقیقا در چه هوایی نفس می کشد. تمایل اپل به ارائه طراحی های کار-شده-و-چکش-خورده باعث این امیدواری است که سکون فعلی، از پی خود تغییرات بزرگی را به همراه بیاورد.
 
در آن سو فشار برای ارائه آیفون هایی با نمایشگر بزرگتر، مشخصا توجه ما را به دو نکته جلب می کند: حذف دکمه هوم، و حفظ تجربه کار آسان با یک دست که مورد تاکید اپل است.
 
حدس زدن درباره اینکه بزرگ شدن نمایشگر آیفون های سال ۲۰۱۴ چه تاثیری بر رابط کاربری و نحوه تعامل با آن می گذارد، همان قدر ذهن را به خود مشغول می کند که حذف شدن دکمه هوم. ولی درست همین دو مورد می توانند زمینه ساز تفکر عمیق برای بازطراحی کارکردی iOS شوند.
 
iOS 7 چهره تازه ای به آیفون و آیپد می بخشد، شاید iOS 8 داستان کارکردی نو شود. شما چه نظری دارید؟
نارنجی

درباره نویسنده

مای اصفهان
مای اصفهان

سایت مای اصفهان از سال 2001 میلادی تاکنون در اینترنت فعالیت دارد . این وب سایت مرجع بسیار از وب سایتها و افراد در زمینه های مختلف بوده است .

مقالات ثبت شده توسط مای اصفهان : 1265
اشتراک : تاریخچه سیستم عامل iOS در فیس بوک تویتر مای اصفهان

نظرات کاربران درباره تاریخچه سیستم عامل iOS

  • سعید

    سعید

    salam pas version 8 ios chi ? dar moredesh tozih nadadiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiid\n

نظر شما درباره تاریخچه سیستم عامل iOS

برای بازدیدکنندگان مخفی خواهد بود

حراجی های مای اصفهان
بازگشت به بالای صفحه