بزرگداشت سهراب سپهری

به گزارش ايرنا، شماري از فرهيختگان ادب و دوستان اين شاعر نامي ايران در غم هجران ستاره پرفروغ آسمان شعر نوي فارسي سهراب سپهري، با برافروختن شمع و سرودن اشعاري سي و ششمين سالگرد درگذشت اين شاعر كاشاني را گرامي داشتند.

اين آيين بصورت خودجوش و با حضور جمعي از شاعران، نويسندگان و اهل قلم در كنار مزار سهراب سپهري برگزار و دوستداران آن شاعر پرآوازه ياد و خاطره وي را در دلها زنده نگه داشتند.

سهراب سپهري در 15 مهر 1307 در كاشان به دنيا آمد، پدربزرگش ميرزا نصرالله خان سپهري نخستين رييس تلگراف خانه كاشان، پدرش «اسدالله» و مادرش «ماه جبين» نام داشت كه هر دو اهل هنر و شعر بودند.

سهراب سپهري دوره ابتدايي را در دبستان خيام كاشان (شهيد مدرس فعلي) و متوسطه را در دبيرستان پهلوي كاشان گذراند و پس از فارغ التحصيلي در دوره دوساله دانشسراي مقدماتي پسران به استخدام اداره فرهنگ كاشان درآمد.

در شهريور 1327 در امتحانات ششم ادبي شركت نمود و ديپلم دوره دبيرستان خود را دريافت كرد، سپس به تهران آمد و در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران به تحصيل پرداخت و همزمان به استخدام شركت نفت در تهران درآمد كه پس از هشت ماه استعفا داد.

سپهري در سال 1330 نخستين مجموعه شعر نيمايي خود را به نام ˈمرگ رنگˈ منتشر كرد.

وي در سال 1332 از دانشكده هنرهاي زيبا فارغ التحصيل شد و نشان درجه اول علمي را دريافت كرد، در همين سال در چند نمايشگاه نقاشي در تهران شركت نمود و نيز دومين مجموعه شعر خود را با عنوان زندگي خواب ها منتشر كرد.

وي به فرهنگ مشرق زمين علاقه خاصي داشت و سفرهايي به هندوستان، پاكستان، افغانستان، ژاپن و چين داشت. مدتي در ژاپن زندگي كرد و هنر ˈحكاكي روي چوبˈ را در آنجا فرا گرفت، همچنين به شعر كهن ساير زبان ها نيز علاقه داشت، از اين رو ترجمه هايي از شعرهاي كهن چيني و ژاپني را انجام داده است.

سهراب هنرمندي جستجوگر، تنها، كمال طلب، فروتن و خجول بود كه ديدگاه انسان مدارانه اش بسيار گسترده و فراگير بود، از اين رو آثار وي هميشه با نقد و بررسي همراه بوده كه برخي از اين كتاب ها شامل؛ ˈتا انتها حضورˈ، ˈسهراب مرغ مهاجرˈ و ˈهنوز در سفرمˈ، ˈبيدل، سپهري و سبك هندیˈ، ˈتفسير حجم سبزˈ، ˈحافظ پدر، سهراب سپهري پسر، حافظان كنگرهˈ، ˈنيلوفر خاموش: نظري به شعر سهراب سپهریˈ و ˈنگاهي به سهراب سپهریˈ مي باشد.

وي در ابتدا به سبك نيمايي شعر مي سرود ولي بعدها رويه خودش را باز شناخت، در اين شيوه جديد سهراب سپهري بر ديدگاه انسان مدارانه و آموخته هايي كه از فلسفه ذهن فرا گرفته بود به شيوه جديدي دست يافت كه ˈحجم سبزˈ شيوه تكامل يافته سبكش محسوب مي شود.

شعر وي صميمي، سرشار از تصويرهاي بكر و تازه است كه همراه با زباني نرم، لطيف، پاكيزه و منسجم تصويرسازي مي كند.

از معروفترين شعرهاي وي مي توان به: ˈنشانیˈ، ˈصداي پاي آبˈ و ˈمسافرˈ را نام برد كه شعر صداي پاي آب يكي از بلندترين شعرهاي نو زبان فارسي است.

او در نقاشي به شيوه اي موجز، نيمه انتزاعي دست يافت كه براي بيان مكاشفه هاي شاعرانه اش در طبيعت كويري كارگشا بود.

سهراب سپهري در سال 1358 به بيماري سرطان خون مبتلا شد و به همين سبب در همان سال براي درمان به انگلستان رفت، اما بيماري بسيار پيشرفت كرده بود و وي ناكام از درمان به تهران بازگشت.

او سرانجام در غروب اول ارديبهشت سال 1359 در بيمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بيماري سرطان خون درگذشت و صحن امامزاده سلطان علي بن محمد باقر روستاي مشهد اردهال واقع در اطراف كاشان ميزبان ابدي سهراب شد.

بر روي سنگ قبر اين شاعر شعر نو بخشي از اشعار وي اين چنين آمده است:

به سراغ من اگر مي آييد

نرم و آهسته بياييد

مبادا كه ترك بردارد

چيني نازك تنهايي من

آرامگاه اين شاعر و نقاش پرآوازه در مشهد اردهال واقع در 45 كيلومتري جنوب غربي كاشان در جوار حرم سلطانعلي ابن امام محمد باقر (ع) معروف به كربلاي ايران قرار دارد.